1. De eerste week in Kaapstad

Hallo allemaal,
Hier een zeer lang bericht vanuit het zonnige en zeer warme Kaapstad. De eerste 12 dagen zitten er al weer op en zijn voorbij gevlogen. Al veel activiteiten ondernomen en bezienswaardigheden gezien.

Woensdagnacht 3 februari zijn we heel vroeg opgestaan om eindelijk naar Schiphol te gaan. Onze spannende reis kon beginnen. Na alle koffers ingeleverd te hebben, zijn we nog wat gaan drinken met z’n allen. Het moment van afscheid nemen kwam steeds dichter bij en de zenuwen begonnen langzaam door ons lijf te gieren. Om 8.00 uur moesten we dan toch echt afscheid nemen. De laatste kussen en hele dikke knuffels werden gegeven met traantjes in de ogen. Daarna snel door de douane heen en naar onze gate. Het vliegtuig stond al klaar bij de gate en er was een mooie zonopgang te zien, hier hebben we dan ook lekker van genoten. Na het boarden konden we het vliegtuig in. Iedereen zocht zijn plekje in het vliegtuig. De 11 uur in het vliegtuig zijn zeer snel voorbij gevlogen. Helaas zaten Rachel en ik niet naast elkaar in het vliegtuig, maar we hebben tijdens de vlucht via de vliegtuigstoelen kunnen chatten en spelletjes kunnen spelen. Daarnaast hebben we af en toe een rondje door het vliegtuig gelopen en gekletst met de leuke stewards.

Om 22.35 uur landen we dan eindelijk op onze destination. Weer door de douane en eindelijk bekijken ze onze mooie visums. Natuurlijk konden we zonder problemen doorlopen na een krabbeltje en stempel in ons paspoort. De warmte kwam ons al tegemoet. Na het oppikken van onze koffers konden we opzoek naar onze chauffeur. Deze kwam ons tegemoet gelopen met een bordje met onze namen erop. Alle koffers inladen en snel naar ons huis. Bij het instappen in de auto werden we meteen met het eerste verschil geconfronteerd. Ja hoor, het stuur zit toch echt aan de andere kant in de auto, wat betekend dat we dus ook aan de andere kant moeten instappen ;). Tijdens het ritje goed uit het raam gekeken, maar er was niet veel te zien omdat het al donker was.

Bij aankomst in het huis stond er iemand van Magister klaar samen met onze huisbaas. We kregen onze simkaart met Zuid-Afrikaans telefoonnummer. Na een korte rondleiding door het huis brachten we al onze spullen naar onze eigen kamer. Toen begon het toch wel echt tot me door te dringen dat dit mijn onderkomen zal zijn voor de komende 4 maanden. Ik had het er toch even erg moeilijk mee, een nieuwe omgeving, zeer vriendelijke huisgenoten en natuurlijk zonder pap, mam en Daphne die ik kan knuffelen en tegen wie ik welterusten zeg ’s avonds. Gelukkig waren Rachel en een paar huisgenoten er om me te troosten. Na enkele spullen uitgepakt te hebben lekker het bed ingedoken, morgenvroeg zien we de rest wel weer.

Ik heb heerlijk geslapen in een vreemd bed en werd de volgende ochtend dan ook redelijk uitgerust wakker. M’n koffer verder uitgepakt en alles een plekje gegeven. Tijdens het uitpakken van m’n koffer vond ik ook nog een super lieve verassing van pap, mam en Daphne in mijn koffer. Ze hadden er alle 3 een kaartje in gedaan met lieve teksten erop. Daarnaast zat er nog een klein cadeautje bij. Toen vloeiden de tranen natuurlijk weer rijkelijk. En ook toen stond Rachel al weer klaar om me te troosten. Na de traantjes gedroogd te hebben zijn we door twee huisgenootjes meegenomen naar de Pick & Pay, de supermarkt. We hebben inkopen gedaan en gelukkig waren onze huisgenootjes 2 mannen. Ze konden dus helpen met het dragen van alle boodschappen ;P. ’s Avonds zijn we gaan uiteten met enkele huisgenootje. Ook hier ondervonden we duidelijk verschil. We zijn gaan uiteten voor nog geen 7 euro, eten inclusief drinken. Hierna zijn we naar een bar gegaan waar iedere donderdagavond Beerpong georganiseerd wordt. Na kennis te hebben gemaakt met aparte dansstijlen en vrienden van de huisgenootjes waren Rachel en ik beide er moe. We zijn naar huis gebracht door onze huisgenootjes.

Na een rumoerige nacht dan toch redelijk op tijd wakker. Vandaag stond het eerste strand al op de planning, namelijk Camps Bay. Hier hebben we lekker in de zon gelegen en ben ik flink verbrand, ondanks zonnebrand factor 50. En ja ik heb kennis gemaakt met het spreekwoord wie zijn billen brand moet op de blaren zitten ;). Nou had ik geen blaren, maar zitten was aardig pijnlijk voor mijn verbrande billen. Natuurlijk moesten we ook even de zee in. Het water was erg aangenaam om in te zwemmen, ondanks dat iedereen zei dat het water te koud zou zijn om te zwemmen. Die avond werd er in ons huis een braai georganiseerd, voor de leken onder ons, dit is een BBQ ;P. We hebben een hoop mensen leren kennen en nadat iedereen de nodige biertjes, wijntjes en stukjes vlees op had zijn we ons bed ingedoken.

Op zaterdag lekker kunnen uitslapen. Hierna zijn we met een huisgenootje meegegaan naar Muizenberg. En ja hoor zelfs ik heb het geprobeerd en het viel reuze mee. Nu vragen jullie je af wat ik gedaan heb, nou……….. ik heb gesurft, niet op het internet maar op een echte surfplank. Het was echt een super leuke ervaring en Rachel en ik gaan het zeker nog een doen. Na 2 uurtjes vol inspanning zijn we ergens aan de zee gaan eten. Een heel mooi uitzicht op de zee bij een zonsondergang. Het eten was ook hier weer heerlijk en super goedkoop.

Zondag hebben we een actieve dag gehad. Op tijd opgestaan en de goede schoenen aangedaan. Vol goede moed op naar Devils Peak. Vanaf ons huis konden we al zien dat de top van de berg erg bewolkt was, maar toch wilde we een poging wagen. Aangekomen bij het startpunt was het erg rustig. Langzaam zijn we de berg opgeklommen. Pfff… wat een trip zeg, maar wat een super uitzicht. Halverwege de berg zagen we niks meer in het dal de bewolking was te dicht. We liepen dus letterlijk in de wolken. Hoe hoger we kwamen, des te kouder, natter en harder het ging waaien. 10 minuten voordat we de top zouden bereiken was de wind zo heftig dat je je vast moest houden aan de rotsen wilde je niet weg waaien. Ik vond het best eng en toen er een man de top afgeklommen kwam, heb ik gevraagd of hij mij een stukje naar beneden mee kon nemen. Gelukkig was dit geen probleem en zijn we veilig weer helemaal onder aan de berg aangekomen.

Na een actief uitstapje zijn we tegen de namiddag naar Kirstenbosch Botanical Garden gegaan om te relaxen. Iedere zondag in de namiddag is er in deze botanische tuin live muziek. Zoiets heb ik nog nooit in Nederland gezien maar er waren echt heel veel mensen die allemaal een picknickmandje vol met eten en drinken bij zich hadden en allemaal op of onder dekentjes zaten te genieten van de muziek. Na afloop van het concert zijn we naar huis gegaan en hebben we onze spulletjes voor stage klaargelegd. Daarna zijn we met zenuwen in ons buik, voor de 1ste stagedag, ons bed ingedoken.

Na een goede nacht werden we ’s morgens door Magister opgepikt voor onze eerste stagedag. Op naar het Woodside Special Care Centre. Ik werd ontvangen door Lauren, een ergotherapeut werkzaam op Woodside. Lauren heeft me naar de hoofdzuster gebracht, sister Kana. Sister heeft me rondgeleid en de verschillende Wards binnen Woodside laten zien. Na de rondleiding heb ik een hoop informatie doorgelezen over enkele ziektebeelden en protocollen. Hierna heb ik op een van de wards geholpen met het geven van de voeding. Dit was meteen een verschil met thuis. Veel medewerkers geven de gehandicapten op een ruwe wijze eten en 'proppen' het eten letterlijk naar binnen, terwijl we dit in Nederland op een rustige manier zouden doen. Na het eten heb ik geholpen met het in bed leggen van de gehandicapten, om te gaan rusten. Ik kwam er meteen achter dat er binnen Woodside bijna niet op een ergonomische manier gewerkt wordt. Alle gehandicapten worden getild vanuit de rolstoel naar het bed en visa versa. Ik kwam thuis vol indrukken maar ik had alweer zin in de volgende dag.

Stage is lastig te bereiken met openbaar vervoer of iets dergelijks, dus zijn we op maandag middag naar MLT gegaan. Dit bedrijf verhuurt auto’s en is verbonden aan de organisatie waarmee we zijn gegaan. Na al het papier werk en uitleg over de auto kregen we de sleutel overhandigd en begon alweer een nieuw avontuur. Ten eerste moesten we natuurlijk aan de andere kant van de weg rijden en we hadden een automaat. Zonder kleerscheuren zijn we thuis aangekomen. Het is even wennen, maar dat komt helemaal goed.

Op de tweede stagedag heb ik me bezig gehouden met het leren kennen van de gehandicapten, medewerkers en het eigen maken van de routine. Daarnaast heb ik de medicatie samen gedeeld met de staff-nurse. De rest van de week heb ik me ook bezig gehouden met alles leren kennen en ontdekken. Het meest wennen vond ik dat ze hier heel erg werken in rangen. Er zijn care givers, staff-nurses en de hoofdzuster (sister). De care givers doen al het zware werk zoals wassen, voeding geven, op de gehandicapten letten, tillen etc. Deze mensen zijn het laagste opgeleid. De staff-nurses doen de medicatie, mogen verpleegkundig technische handelingen uitvoeren, zorgen dat alles bijgevuld is en doen administratieve zaken regelen etc. Tot slot de hoofdzuster, zij regelt ziekenhuis afspraken, administratieve zaken, zaken omtrent medicatie en verpleegkundig technische handelingen. Daarnaast stuurt zij alle medewerkers aan binnen Woodside. Ik werk voornamelijk met haar. Ze is heel strikt en zegt wat ze denkt, maar ik leer haar steeds beter kennen. Ik heb het erg naar m'n zin en al te horen gekregen van medewerkers dat ik goed overweg kan met de werkzaamheden en de medewerkers. Daarnaast heb ik de routine al goed onder de knie. De medewerkers ervaren dit als erg positief en vinden dat ik goed m'n weg heb gevonden en dat op slechts een week tijd.

Op vrijdag had ik alweer een dagje vrij. Ik dacht natuurlijk, lekker kan ik uitslapen en beetje bijkomen van alle indrukken. Helaas was ik al om 7 uur wakker. Toen ben ik maar opgestaan om de was te gaan doen, mailtjes te versturen, bezem door de kamer te halen en andere dingen te doen. Vrijdagmiddag zijn we naar een ander strand geweest, namelijk Clifton Beach. Hier waren de golven extreem hoog en het water was te koud om in te zwemmen. We hebben dus alleen lekker in de zon gelegen. Dat het water koud was hebben we wel gemerkt toen het water uit het niks opeens heel hoog kwam en enkele handdoeken heeft overspoeld, met ons erop ;(. Hierna zijn we met een huisgenootje en mensen die we hebben leren kennen naar een Garage box markt geweest, genaamd Blue Garage Box. Hier hebben we echt heerlijk gegeten. Je kon hier alles krijgen wat je je maar kon bedenken. Na met gevulde buiken weer terug naar ons huisje te zijn gegaan besloten Rachel, Vici (Duits huisgenootje) en ik uit te gaan. We zijn uitgaan op grote hoogte, namelijk op de 31ste verdieping van een kantorengebouw. Dit was echt te bizar voor woorden, dat je op zulke hoogte een club hebt. We hebben een erg leuke avond gehad en er zeker van genoten.

Het rijden aan de linkerkant van de weg is inmiddels helemaal normaal. Het is alsof we niet anders gewend zijn. Wel begaan we af en toe nog een foutje met het knipperlicht. Deze zit namelijk ook aan de andere kant van het stuur. De eerste keren wanneer we de knipperlichten aan wilde doen, gingen de ruitenwissers heen en weer. Gelukkig gebeurd dit steeds minder ;p.

Op zaterdag zijn we ’s morgens lekker gaan ontbijten op een markt waar elke zaterdag heel veel kraampjes met eten, kleding, sierraden en souvenirs staan. De markt heet Old Biscuit Mill, echt een aanrader. Er stonden zelfs enkele Nederlanders met wat kraampjes, zo verkochten ze aan een kraampje bitterballen, poffertjes en kroketten. Na het ontbijt hebben Rachel en ik de auto gepakt en zijn we lekker gaan toeren. We zijn naar het plaatsje Stellenbosch gereden. Deze plaats staat bekend om zijn wijnvelden met wijnproeverijen. We hebben er nog geen wijnproeverij gedaan, maar wie weet gaat dat nog gebeuren in de toekomst. We zijn we door de stad gereden waar een hoop belangrijke en bekende universiteiten liggen, allemaal in een straat. Dit was als in een film waar alle studenten ook tussen de universiteiten in wonen en overdag rondhangen op straat. Na een bezoekje aan Stellenbosch zijn we langs townships, via de kust naar Muizenberg en uiteindelijk Bo-Kaap gereden. De townships waren echt enorm, dit zijn de krottenwijken van Kaapstad. De armoede was hier goed zichtbaar. We zijn niet gestopt met de auto omdat dat veel te gevaarlijk is. Op onze weg naar Muizenberg hebben we echt de mooiste uitzichten gehad over het zee. In Muizenberg hebben we de eerste keer onze tank gevuld en omgerekend hebben we echt een fortuin uitgegeven aan de benzine. Het was echt een rib uit ons lijf, die €21,- euro ;P. Hierna weer doorgereden naar Bo-Kaap. Deze plaats staat bekend om de verschillende en vrolijk gekleurde huizen. Na even rondgelopen te hebben en wat foto’s gemaakt te hebben zijn we weer terug naar ons huis. We waren erg moe van de lange rit, dus zijn niet meer op stap geweest. We hebben lekker een serie gekeken, maar tijdens de serie ben ik al in slaap gevallen, hahaha.

Op zondag hadden we een historische activiteit op de planning. We zijn namelijk naar Robben Island geweest. Het eiland waar Nelson Mandela, samen met een hoop andere, vast gezeten heeft in de gevangenis. Na een boottocht over de ruwe golven, waar we enkele pinguïns, zeehonden en in de verte dolfijnen hebben gespot, kwamen we aan bij het eiland. Hier werden we is bussen rondgeleid over het eiland. Een medewerker van het eiland heeft veel verteld over de historie en de bezienswaardigheden van het eiland. Zo hebben we de lepra begraafplaats gezien. Dit is de plaats waar alle lepra patiënten, die van het vaste land afgevoerd werden naar het eiland, begraven lagen. Ook hebben we enkele andere gevangenissen gezien. Alle medewerkers van Robben Island wonen op het eiland. Er is ook een school aanwezig voor de kinderen maar die is enkele jaren geleden gesloten. De kinderen gaan nu dag in dag uit met een bootje heen en weer naar het vaste land voor hun lessen. Er is een kerkje wat opengesteld is voor trouwerijen. Toevallig waren er die dag enkele bruiloften, in verband met Valentijnsdag. Dit wordt hier trouwens heel uitgebreid gevierd. Veel mensen in rood-witte kleding.

Na de toer over het eiland waar we de nodige foto’s gemaakt hebben zijn we door een ex-gevangene rondgeleid door de zwaar bewaakte gevangenis. Hij heeft ons veel verteld over de tijd dat hij in de gevangenis gezeten heeft en hoe alles er toen aan toe ging. We hebben verschillende plekken binnen de gevangenis gezien, waaronder de cel van Nelson Mandela. Na een indrukwekkende toer die je gewoon gemaakt moet hebben stond er ons weer een mooie bootreis te wachten. Voor op het dek van de boot heerlijk in het zonnetje uitkijkend op de mooie zee, de tafelberg, Lion’s head en Sinagall Hill. Tijd om mooie foto’s te maken en om met wat medereizigers te kletsen. We hebben al veel verschillende mensen en nationaliteiten ontmoet. Weer terug op het vaste land zijn we nog door Victoria & Alfred Waterfront gelopen. Dit is een gedeelte van Kaapstad, zoals de naam al zegt, aan het water. Er waren veel mensen op de been, allemaal in Valentijns sferen. Er waren allerlei verschillende straatartiesten en er ligt een heeeel grooot winkelcentrum in Waterfront. We weten dus wat we kunnen doen bij slecht weer. ;p We hebben gegeten aan het water en natuurlijk ook weer wat foto’s gemaakt. Na een lange en vermoeiende dag hebben we nog even wat boodschapjes gedaan bij de Spar, want ja die hebben we hier ook ;P. Daarna zijn we naar huis gegaan. Hebben we onze spullen klaargelegd voor stage en zijn we op tijd gaan slapen.

Zo jullie zijn weer helemaal op de hoogte van mijn avontuur tot nu toe.

Op naar de 2de week stage vol met nieuwe indrukken.

Tot de volgende week weer!

Dikke knuffels en kussen vanuit Cape Town!