6. De zesde week in Kaapstad

Hallo Allemaal,

Met een beetje vertraging volgt dan ook de reisblog van week 6. Alweer 1,5 maand van huis weg. Gelukkig bestaat er Skype en WhatsApp waardoor ik pap, mam, Daphne, de rest van de familie en vrienden goed op de hoogte kan houden van wat ik hier allemaal doe en hoe het met me gaat. Natuurlijk mis ik iedereen best wel eens, maar het is goed te doen dus ik heb nog geen heimwee naar huis.

Op maandag stond er een leuke activiteit op de planning op stage. Van een organisatie genaamd, Party Pro Petting Zoo, kwamen er enkele kleine boerderij dieren naar Woodside. Er waren konijntjes, cavia’s, kippen, een gans en een geit. De residenten reageerde over het algemeen heel leuk op de diertjes. Er werd geknuffeld en geaaid. Sommige residenten gaven de kleine beestjes wat sla of worteltjes. Zelfs enkele personeelsleden van Woodside zijn komen kijken en hebben ook even geknuffeld met de beestjes. Een van de kippen maakte de meeste indruk op de residenten en stiekem ook op alle stagiaires. Deze kip was zo tam dat je hem kon oppakken en op je schouder of zelfs op je hoofd kon zetten. Dit werd dan ook regelmatig gedaan door verschillende stagiaires en medewerkers. Dit heeft tot zeer leuke situaties en foto’s geleid. Helaas kwam aan deze dag toch ook echt een einde. Na deze activiteit ben ik lekker naar huis gegaan en hebben ik een rustige avond thuis gehad.

Op dinsdag stond er een rustige stage dag op de planning. Op stage aangekomen bleek dat een van de staff-nurses naar het mortuarium moest om de overleden resident officieel te identificeren en wat papierwerk in te vullen. Natuurlijk wilde ik graag mee om te kijken hoe dit er hier aan de andere kant van de wereld aan toe gaat. Dus ik hup achter in het busje op een matras en de staff-nurse voorin naast onze chauffeur van Woodside. Door het drukke verkeer op naar het mortuarium. Daar aangekomen bleken we te vroeg te zijn en ontbrak er een getekende kopie van het paspoort van de staff-nurse. Deze kopie moesten we ergens in de stad laten maken. Met deze kopie moesten we daarna naar het politiebureau om deze te laten ondertekenen. Ik heb het politiebureau dus vanbinnen mogen bewonderen hahaha. Na al het papierwerk compleet te hebben gemaakt hoefden we niet meer naar de overledenen toe voor identificatie. (papierwerk alleen was voldoende) Helaas dus niet echt bij de koelcellen geweest. Terwijl we stonden te wachten op onze chauffeur terug naar Woodside liepen we een klein stukje de berg op, we dachten namelijk de auto van onze chauffeur te zien staan. Helaas was het niet onze auto dus we draaiden ons weer om en toen ging het mis…… Er zat een gat in de stoep waardoor ik flink omzwikte en op de grond viel. Meteen voelde ik dat m’n enkel pijn deed en dat mijn knie kapot was. De staff-nurse heeft me helpen opstaan en naar een muurtje gebracht zodat ik even kon bijkomen. Ja hoor mijn enkel was meteen dik van het vocht. Uiteindelijk is de chauffeur gekomen en zijn we weer naar Woodside gereden waar ik mijn enkel gekoeld heb in het zwembad. Ja…. dat is een voordeel van een zwembad op stage. Na het koelen heeft de staff-nurse mijn enkel ingesmeerd met koelgel en ingepakt met een verbandje. Alle medewerkers waren heel zorgzaam en vroegen allemaal wat er gebeurd was. Bij thuiskomst ben ik lekker in bad geweest en heb ik mijn enkel weer ingesmeerd en verbonden. Na het eten ben ik lekker gaan slapen met m’n voet wat omhoog.

Op woensdag werd ik wakker met een pijnlijke, gezwollen, stijve en blauwe enkel. Weer ingesmeerd en verbonden en op naar stage. Gelukkig was het een rustige dag op stage. Wel stond er een verjaardagsfeestje van een van de residenten op het programma. Alle residenten van Ward C werden naar het day centre (activiteitencentrum) gehaald. Daar was versierd en stond er een klein gebakje met wat chips te wachten op de residenten. Na Happy Birthday te hebben gezongen kregen alle residenten de lekkere hapjes. Wat werd er gesmikkeld en gesmuld zeg. Er klonk vrolijke muziek en iedereen had het erg naar zijn zin. Na afloop werd iedereen weer terug gebracht naar de Ward. De stage dag was hiermee dan ook tot een einde gekomen. Ik ben naar huis gegaan waar we een rustige avond gehad hebben.

Op donderdag weer op naar stage. De zwelling van mijn enkel was gelukkig alweer wat afgenomen. Wel was mijn enkel nog pijnlijk en blauw. Verder heb ik deze dag heel rustig aangedaan om mijn enkel niet te veel te belasten.

Op vrijdag had ik al lekker weekend. Toch zou ik die middag nog even naar stage gaan. Er stond namelijk een verjaardagsfeest gepland. Dit keer niet voor 1 resident, maar voor alle residenten die hun verjaardag hadden in de maand Maart. Officieel had ik een vrije dag, maar ik wilde graag helpen bij deze party dus na een rustige ochtend ben ik naar stage gegaan. Daar aangekomen hebben we het day centre klaargemaakt en versierd. De bordjes met cake en chips werden gemaakt en enkele bekertjes werden gevuld met wat frisdrank. Langzaam werden alle residenten naar het day centre gebracht. Woodside heeft een zak met allemaal leuke hoedjes de residenten die dit wilde kregen allemaal een leuk hoedje op en de muziek werd al langzaam aangezet. Natuurlijk werd er weer Happy Birthday gezongen en kreeg iedereen daarna zijn bordje met cake en chips. Tijdens het gesmikkel werd de muziek nog wat harder gezet. Er werd lekker gedanst en meegezongen, kortom een echte party dus.

’s Avonds stond er een huisbraai op het programma. Na inkopen gedaan te hebben, staken de jongens de braai aan. Toen de braai goed warm was werd het eerste vlees erop gelegd. Het stokbrood werd in de oven gelegd en er was salade. De eerste drankjes werden gedronken en toen het vlees gaar was, werd er lekker gegeten. Na onze buiken gevuld te hebben met al het lekkers, hadden Rachel, Lisa, Corinna en ik nog een toetje op de planning staan, namelijk een soort crêpe. De dames hadden een crêpe met banaan en chocolade en ik had een crêpe met peer en chocolade. Echt heerlijk!!! Na nog wat meer drankjes zijn we lekker ons bed ingedoken.

Op zaterdag zijn we naar Old Biscuit Mill geweest voor een lekker ontbijt. Na het ontbijt zijn we hup met de auto naar de Crocodile Farm in Paarl gereden. Na wat algemene informatie gekregen te hebben, mochten we dan naar de krokodillen toe. Er zitten in deze farm 3000 krokodillen. Na het maken van de nodige foto’s, kregen we de mogelijkheid om een baby krokodil van 1 jaar vast te houden. Natuurlijk wilde iedereen dit. Weer werden er een hoop foto’s gemaakt. Wat was dit een leuke ervaring. Wie kan er nu zeggen dat hij een krokodil in zijn handen heeft gehad….? Tijdens het vasthouden van de krokodillen kregen we ook nog allemaal leuke weetjes over de baby krokodillen te horen. Na nog even rondgelopen te hebben zijn we weer in de auto gestapt en zijn we nog wat gaan touren. We zijn naar Franschhoek gereden, dat is echt een leuk dorpje met enkele kleine winkeltjes. Na op enkele plekken gestopt te zijn voor wat foto’s, kwamen we uiteindelijk weer op de weg naar huis uit.

Terug in Observatory, besloten we om te gaan uiteten in een Jamaicaans restaurant. Wat we van te voren niet wisten, is dat er een belangrijke rugby wedstrijd gespeeld zou worden en dat die uitgezonden zou worden in het restaurant. Na het eten besteld te hebben werd het gejuich en boe-geroep steeds luider. Blijkbaar waren we ook erg interessant voor een hoop mannen en mannelijke medewerkers in het restaurant. Iedereen wilde met ons praten en we kregen zelfs gratis cocktails en shotjes van de medewerkers. Na een hoop leuke gesprekken zijn we naar huis gegaan en zijn we lekker gaan slapen met een hoop nieuwe ervaringen.

Op zondag hebben we lekker uitgeslapen. Na een ontbijtje hebben we de wasmachine aangezet en wasjes gedraaid. ’s Middags besloten we om naar het winkelcentrum in Waterfront te gaan. Rachel heeft enkele dingen in de H&M gekocht en ik heb een nieuwe zonnebril in de H&M gekocht. Na het hele winkelcentrum doorgelopen te hebben zijn we nog even door Waterfront zelf gelopen en besloten we lekker te eten aan het water. Na ons diner zijn we snel terug gegaan naar de auto, want we wilde graag de zonsondergang zien vanaf Signal Hill. Gelukkig zat het verkeer mee en waren we vrij snel bij het begin van Signal Hill. Helaas hadden meer mensen hetzelfde plan, want halverwege Signal Hill stonden er al een hoop auto’s. Toch nog een plekje kunnen vinden halverwege. We stonden nog geen 5 minuten op deze plek en toen was de zon al onder. Helaas hebben we dus niet het punt bereikt met het mooiste uitzicht, maar de zonsondergang vanaf Signal Hill gaan we zeker nog eens over doen. Na de zonsondergang zijn we naar huis gegaan en ben ik op tijd gaan slapen. De rest is nog wat langer wakker gebleven. Iedereen had namelijk een vrije dag op de maandag. Ik ben wel gewoon naar stage gegaan.

Volgende week kunnen jullie lezen waarom iedereen een vrije dag had. Verder heeft de nieuwe week ook weer leuke dingen in het vooruitzicht. Volgende week kunnen jullie dit weer lezen in mijn reisblog van week 7.

Heel fijn weekend allemaal!

Groetjes vanuit het langzaam afkoelende Kaapstad